جولای خدا

درد دست و گردن نوشتن اینجا رو هم سخت کرده برام... جولای خدا...

چقدر بده که حس اعتماد خدشه دار میشه...

این که تو به آدما اعتماد می کنی. فکر می کنی همه اون تعهد رو بهش پایندن. بهش باور دارن. بعد یهو فرو میریزه.

کلی ضربه هم می خوری ولی باز به آدما اعتماد می کنی.

الان فرقش اینه تو این ضربه ها بقیه هم متاثرند. به خاطر اعتمادی که من کردم. چون دستم باز بوده. و این بیشتر می سوزونه آدمو.

وچقدر نتیجش بدتره که باعث میشه دیگه به کسی اعتماد نکنی...

آی دنیا

جولای خدا...

چقدر بده که تو یه جامعه نا امیدی شکل بگیره... همه خسته همه ناراحت.

همه فقط به فکر گذران وضع موجود یا به فکر فرار از این جا...

و چقدر ظلم شده تو این دوران که یه همچین کشوری که میتونه بهترین شرایط رو داشته باشه به این روز افتاده...

و اصلا هم براشون مهم نیست ...

جولای خدا...

وقتی یکی تو عمق زیاد میفته و همتش هم کمه خیلی سخته خودش رو به سطح آب برسونه... سخت اما شدنی... فقط تلاش و امید می خواد جولای خدا...

گرمه زمستون امسال گرم... خدایا مرسی که کنارم هستی جولای خدا...

خیلی رها هستم از خودم این روزا...

دوست دارم برم یه پیاده روی طولانی... یه پیاده روی که لذت رسیدن به آخر راه همه سختیای مسیرش رو برام هموار کنه...

یه محیط دیگه یه شرایط دیگه... یه چیز که بهم انگیزه بده و حرکت.

قبلنا خیلی این آرامش و ثبات رو می خواستم اما الان یه جنس دیگه چالش رو می خوام...

خدایا کنارمون باش

امان از بی خبری

جولای خدا...

خوب نیستم. از خودم راضی نیستم. بعد از سه سال...

با اطرافیان مشکل دارم و با خودم...

مفید نیستم و تحول می خوام. روز به روز هم احساس می کنم بهتر نمیشه شرایط...

توکل و تلاش بایدش

جولای خدا...

آخرین روز پاییز و امشب هم درازترین شبچقدر گذشت زمان سریع تر و عادی تر شده نسبت به قبل و چقدر اون تحرک و تغییرات و شور و هیجان جوانی جای خودش رو به ثبات و بی حالی میانسالی داده...زندگی رو داریم زندگی می کنیم و زمان میگذره همین طور...مثل امسال که سه چهارمش گذشت و مثل امشب که میگذره... فردا هم مسافر داریم و چقدر همین زمان های کوچیک دلتنگی میاره و علی رغم همه استرس ها شیرینی این دیدار ها خیلی زیاده...اما درونم ناآرومه. بیرونم هم میگن عادی نیست و نا آروم... خدا کنه آرامش قبل از طوفان نباشه... جولای خدا...

چه دل خونیه حالم خراب تر از اون که بدونیه چه دل خونیه اونی که داره میگذره جوونیه... جولای خدا...

صبح های جمعه هم حال و هوای خودش رو داره... تو زمان های مختلف زندگیم کارای مختلف و عجیبی تو صبح جمعه کردم. بهش که نگاه میکنم چقدر تفاوت و تغییر می بینم. اما همشون رو دوست دارم. همش جزوی از زندگیم شدن جزوی از من...خوبیش اینه مال خودم بوده همیشه اون کاری که خودم دوست داشتم رو کردم حتی اگه فقط بیل زدن بوده باشه حتی اگه فقط از خونه بیرون رفتن بوده باشه اما به هر حال مال خودم بوده خودم انجامشون دادم. جبر زمونه کمتر توشون تاثیر داشته و واسه همین دوسشون دارم.این روزا ممکنه منجر به تغییرات بشه برام ممکنه هم نه... باید ببینیم چند مرده حلاجیم جولای خدا...